Βαγγέλης Χανιωτάκης

26 Νοεμβρίου 2014
Μικαέλα Θεοφίλου
Ο εκδότης των περιοδικών Hilton Athens Magazine, Golf & Leisure, Greek Riviera και Grand View ανάμεσα στα νέα του projects για το 2015 και το πάθος του για το golf ξέκλεψε λίγο χρόνο για να μας αποκαλύψει το γαστρονομικό του ημερολόγιο...

H μέρα μου ξεκινάει με μία ώρα τρέξιμο μόλις φύγουν τα παιδιά για το σχολείο. Μόλις επιστρέψω με περιμένει ένα γιαούρτι με μέλι και ξηρούς καρπούς, μια κουταλιά ελαιόλαδο, ένα φρούτο και οπωσδήποτε καφές. Ακολουθεί η ρουτίνα του γραφείου με τα ραντεβού και δημιουργικές συναντήσεις για νέες προσεγγίσεις και ιδέες.

Ανάλογα με τα ραντεβού μου και τις συναντήσεις ποικίλουν και τα στέκια μου για τον επόμενο καφέ. Αν θα βρίσκομαι στο κέντρο μου αρέσει να ηρεμώ στο Βυζαντινό του Hilton ή στο Dalliance στη Κηφισιά. Προσπαθώ ωστόσο να αποφεύγω το φαγητό του δρόμου γιατί είμαι σε στάδιο αποτοξίνωσης. Πριν από μερικούς μήνες ήμουν συχνός πελάτης σε όλα αυτά. Τώρα τα έχω κόψει γιατί προσπαθώ να χάσω κιλά.

Δυστυχώς είναι αδύνατο να πάρω το μεσημεριανό στο σπίτι. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί που δυστυχώς το καθιστούν απαγορευτικό. Παρ’όλα αυτά φτιάχνω νόστιμο λεμονάτο και αυτό το λέω γιατί αρέσει πολύ στα παιδιά μου όταν το φτιάχνω εγώ. Θα σας πώ τα βασικά συστατικά αλλά όχι τη διαδικασία γιατί είναι top secret: μοσχάρι, κρεμμύδια, φύλλα δάφνης, σκόρδο, λεμόνια, αλάτι πιπέρι και κορν φλαόυερ για τη σάλτσα.

Εγώ δεν πηγαίνω σούπερ μάρκετ... όχι γιατί δε θέλω αλλά γιατί δεν με αφήνει αφήνει η γυναίκα μου να πηγαίνω για ψώνια. Ο λόγος; Γιατί γυρνάω πάντα με άλλα πράγματα από αυτά που χρειαζόμαστε πραγματικά. Με αποτέλεσμα να ξαναπηγαίνει η γυναίκα να ψωνίσει αυτά που χρειαζόμαστε.

Αν ανοίξετε το ψυγείο μου πια θα βρείτε μόνον τα απαραίτητα για μία υγιεινή διατροφή... Υγιεινά μου αρέσει να τρώω και όταν πηγαίνω στο εστιατόριο...

Το Nice n Easy είναι το αγαπημένο μου. Όλα τα πιάτα του είναι νόστιμα, αλλά προτιμώ τη ταλιάτα του. Αυτό που με εκνευρίζει στα εστιατόρια είναι όταν στριμώχνομαι... Είμαι ο άνθρωπος που θέλω το χώρο μου. Τώρα τελευταία πάντως αποφεύγω να τρώω έξω, γιατί δυστυχώς όταν λέμε να βγούμε για φαγητό εννοούμε κατά τις 11 το βράδυ και αυτό είναι ότι χειρότερο. Το καλοκαίρι όταν πάμε οικογενειακώς στις Σπέτσες, έχουμε σαν γαστρονομικά μας στέκια το Ορλόφ, τον Ταρσανά και το Παχνί. Για μένα το φαγητό ήταν πάντα απόλαυση και ποτέ διέξοδος γι` αυτό και δεν το είδα ποτέ σαν comfort food, γι` αυτό και με στεναχωρεί που δεν μπορώ να φάω ψάρι. Είναι η πιο σοβαρή από τις γαστρονομικές μου ιδιαιτερότητες γιατί έχω αλλεργία. Και από τις εμμονές μου είναι το κόκκινο κρασί με τελευταία μου προτίμηση τώρα τελευταία το Kanenas. Πίνω βέβαια και το ουίσκι μου, ένα Chivas 18 με ένα πάγο. Είμαι γλυκατζής αν και τώρα τα έχω σταματήσει... Βέβαια πάντα ονειρεύομαι ένα προφιτερόλ από τον Ανδριά και ολόκληρο το ζαχαροπλαστείο της Δέσποινας. Γλυκιά είναι και η παιδική μου γευστική ανάμνηση: το αξέχωστο μωσαικό της μαμάς μου αλλά τώρα που το θυμήθηκα πάντα σκέφτομαι και την αρωματική της χορτόπιτα. Και δυστυχώς δεν μπορώ να την γευτώ τώρα που βρίσκομαι σε αποτοξίνωση... Δίαιτα καταραμένη!

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση