Κλασικό όνομα και λογότυπο, οι γνωστές καρέκλες των γαλλικών μπρασερί και ο αναπόφευκτος κόκκινος δερμάτινος καναπές δίνουν το στίγμα του The Odeon. Ένα πολύ συνεπές concept, ταιριαστό με τη θέση του στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου, που βλέποντάς το σχεδόν ξέρεις τι θα δεις στο μενού που σχεδίασαν ο Πέτρος Κωστόπουλος μαζί με τον σεφ Δημήτρη Σταμούδη. Άνοιξε μόλις πριν λίγες μέρες και μοιραία θα υπάρξουν μικρο-αλλαγές στον κατάλογο όμως η κατεύθυνση είναι σαφής και ο έμπειρος Δημήτρης Σταμούδης έχει ήδη πετύχει μια γευστική σταθερότητα στα πιάτα του οπότε θεωρώ πως η κριτική δεν το αδικεί παρά το νεαρό της ηλικίας του. Οι προτάσεις είναι κλασικές, απλές όσο πρέπει για τον χαρακτήρα του μαγαζιού και καλοφτιαγμένες.
Σε ορισμένες περιπτώσεις το κλασικό δρα σε βάρος του ενδιαφέροντος αποτελέσματος όπως για παράδειγμα στην καλοφτιαγμένη αλλά μάλλον βαρετή σαλάτα Nicoise, ενώ σε άλλες η διάθεση μοντέρνου σερβιρίσματος στερεί γευστικούς πόντους από το πιάτο όπως στις γαρίδες κοκτέιλ όπου οι γαρίδες σερβίρονται σκέτες με την λιγοστή σος στο πλάι. Ορισμένα πιάτα βγάζουν μια γευστική «δειλία» όπως το καλοφτιαγμένο αλλά υπερβολικά ήπιο μοσχαρίσιο ταρτάρ -που σερβίρεται όμως με εξαιρετικές τηγανιτές πατάτες- ενώ άλλα είναι ακριβώς όπως πρέπει, το ταρτάρ τόνου με κόλιανδρο και αβοκάντο ας πούμε ή τα πολύ σωστά ψημένα χτένια με λίγο σκόρδο, αρωματικά και βούτυρο. Από τα ορεκτικά δεν θα μπορούσε να λείπει ένα ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο φουαγκρά με μπριος, σάλτσα Port και τσάτνεϊ μήλου.
Περνώντας στα κύρια πιάτα, θα ξεχωρίσω το βουτυράτο, τραγανό και ζουμερό χοιρινό σνίτσελ που είναι από μόνο του λόγος επίσκεψης. Το τρυφερό, νόστιμο και σωστά ψημένο φιλέτο θα κέρδιζε κι άλλους πόντους αν η πυκνή πιπεράτη σάλτσα του ήταν πιο πιπεράτη και λιγότερο γλυκιά, το κοτόπουλο με πράσα και πλούσια, απαλή σάλτσα μουστάρδας ήταν μια ευχάριστα «αμαρτωλή και παλιομοδίτικη» πρόταση, ενώ η πάπια κονφί με τη διακριτική σος από μύρτιλα και πουρέ γλυκοπατάτας ήταν γευστικότατη αλλά θα την ήθελα λίγο λιγότερο ψημένη και πιο χυμώδη.
Πολύ καλά και τα τρία επιδόρπια με το μιλφέιγ με εσπεριδοειδή να ξεχωρίζει, ενώ η λίστα κρασιών είναι όσο πολυσυλλεκτική και εκτενής χρειάζεται ένα τέτοιο εστιατόριο. Το Odeon είναι μια καλοστημένη και συνεπής πρόταση που θεωρώ ότι έχει εξασφαλισμένη την μεσημεριανή και after-office επιτυχία, το στοίχημα είναι να δώσει ζωή και τέμπο στην βραδινή Βαλαωρίτου.
* Φωτογραφίες Panos Smirniotis