Δεν θα πω πολλά σε αυτό, το σημερινό update, άλλωστε η περσινή, αναλυτική κριτική που ακολουθεί τα λέει όλα. Τι άλλαξε ώστε να δικαιολογεί την αναβάθμισή κατά μισό βαθμό (που όμως σε αυτό το επίπεδο είναι δύσκολη υπόθεση); Πολλά και ταυτόχρονα τίποτα, κυρίως όμως δίνει την αίσθηση της μεγαλύτερης σιγουριάς και σταθερότητας!
Το σημαντικότερο είναι ότι ένα χρόνο μετά το opening και ενώ πρόκειται για ένα μοδάτο bar-restaurant, δεν έχει ατονίσει καθόλου η προσοχή στο φαγητό. Το αντίθετο θα έλεγα! Ότι και αν δοκιμάσαμε την περασμένη εβδομάδα ήταν πραγματικά πολύ καλό. Ναι, τα χορταστικά και εντυπωσιακά signature rolls του είναι πάντα λίγο φλύαρα και ίσως υπερβολικά (βλ. προηγούμενη κριτική για αναλυτικά στοιχεία), όμως είναι άψογα φτιαγμένα, νοστιμότατα και προσγειώνουν τα maki στον πλανήτη του comfort-food. Παράλληλα όμως ο sushi-chef αποδεικνύει την μαεστρία του με τα έξοχα nigiri με toro (κοιλιά τόνου) ή τα κλασικά maki με spicy tuna ή εκείνα με γαρίδες τεμπούρα.
Ταυτόχρονα, τα bao («ψωμάκια» ατμού με πικάντικες γαρίδες και κάρι) είναι απλά τέλεια, διεθνούς επιπέδου θα έλεγα, το κλασικό –και αναπόφευκτο- Black cod with sweet miso δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από την πρωτότυπη, συννεφένια εκδοχή του Nobu και οι rock shrimps tempura, με τις δύο σος, είναι έξοχες.
Συνεχίστε την ανάγνωση παρακάτω για μεγαλύτερη ανάλυση και την επόμενη εβδομάδα περιμένετε και το update της κριτικής του Oozora που με σεφ τον ικανότατο Δημήτρη Κατριβέση είναι πλέον πολύ δυνατός ανταγωνιστής.