Ο Παπαϊωάννου θεωρείται από πολλούς η κορυφαία ψαροταβέρνα της Αθήνας και πραγματικά η ποιότητα και η φρεσκάδα ψαριών και θαλασσινών είναι απόλυτη, ενώ και η μαεστρία του στο τηγάνι και την σχάρα είναι αναμφισβήτητη.
Είναι λοιπόν ο καλύτερος; Αν θέλετε να φάτε ψάρι ψητό και να περιοριστείτε στα κλασικά μιας ψαροταβέρνας, τότε ναι, είναι. Αν ψάχνετε και λίγο πιο εξεζητημένες συνταγές και κάτι διαφορετικό τότε ασφαλώς και υπάρχουν καλύτερα. Με προβλημάτισε πολύ ο βαθμός του. Το 6,5/10 μου φαίνεται αυστηρό αλλά και το 7/10 πολύ. Αν η ταραμοσαλάτα του δεν ήταν υδαρής και μέτρια και αν οι –πολύ καλές- καραβίδες με σπανάκι δεν ήταν τόσο ανούσιο πιάτο, τότε θα του έβαζα το 7/10. Γιατί; Επειδή οι σαργοί στην σχάρα ήταν υποδειγματικοί: ζουμεροί, πεντανόστιμοι, ψημένοι στην εντέλεια, το ίδιο τέλεια και τα τηγανιτά γαυράκια, ενώ και τα βλίτα μπορεί και να είναι τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Αν έπρεπε όμως να διαλέξω ένα πιάτο που έκλεψε την παράσταση αυτό θα ήταν η ταλιάτα τόνου. Τόσο άψογα ψημένο και νόστιμο τόνο είχα πολύ καιρό να φάω, ενώ και στην εκδοχή σασίμι που μας τον έφερε ήταν εξαιρετικός. Τα μαριναρισμένα φιλετάκια κουτσομούρας ήταν ολόφρεσκα, με κρουστή σάρκα, νόστιμα αλλά η μαρινάδα τους ήταν πιο ξιδάτη από ότι θα έπρεπε και έκρυβε το φίνο ψάρι, τα αχνιστά μύδια ήταν ζουμερά και σαρκώδη, το ψητό χταπόδι απολαυστικό όπως και η πληθωρική ανάμικτη σαλάτα με τις υπέροχες ντομάτες.
Έχω ξαναγράψει ότι θεωρώ τις ψαροταβέρνες την πιο «άτιμη» κατηγορία εστιατορίων και είναι βέβαιο ότι ακόμη και σε μια μέτρια ψαροταβέρνα αν σας ξέρουν και ξέρετε κι εσείς μπορεί να φάτε πολύ καλά. Το σημαντικό με τον Παπαϊωάννου είναι ότι πάντα κινείται σε αυτό το επίπεδο και πως ότι έχει είναι καλό, δεν φαίνεται όμως να μπορεί –ή ίσως να μην θέλει κιόλας- να ξεφύγει από την πεπατημένη και αυτό τον κρατά λίγο πιο πίσω. Από την άλλη οι τιμές του είναι πολύ σωστές για το επίπεδο, την ποιότητα πρώτων υλών και τη θέση, ενώ και η λίστα των κρασιών του δίνει λύσεις. Οι λάτρεις του ψαριού είναι βέβαιο ότι θα τον απολαύσουν.