Στον πυρήνα του πυρήνα της ελιάς

04 Ιουνίου 2020
Άρτεμις Χάλαρη
Μία από τις τάσεις που κυριαρχούν στην εποχή μας είναι και αυτή της πλήρους αξιοποίησης των πρώτων υλών. Τη γνωρίσαμε κυρίως μέσα από την καμπάνια zero waste στις κουζίνες, την παρακολουθούμε να απασχολεί και να παίρνει σάρκα και οστά και στον χώρο των παραγωγών. Και κάπως έτσι αποκαλύπτονται κρυμμένα διαμαντάκια.

 Έτσι λοιπόν, βλέπουμε τους Ισπανούς να μη σταματούν στην αξιοποίηση των λιόδεντρων  με την παραγωγή των ελιών  και του λαδιού,  αλλά να κάνουν ένα βήμα παραπέρα,  λανσάροντας εδώ και λίγο καιρό στην αγορά και  τους σπόρους που βρίσκονται κρυμμένοι μέσα στους πυρήνες αυτού του καρπού. Όλο και περισσότερες εταιρείες  σε αυτά τα πλαίσια της πλήρους αξιοποίησης,  εφαρμόζοντας μεθόδους ψυχρής συμπίεσης, διαχωρίζουν τον σπόρο  από το σκληρό ξυλώδες περίβλημα του κουκουτσιού,  και ο μεν σπόρος  βρίσκει το δρόμο του στην αγορά εκλεκτών εδεσμάτων,  ενώ το σκληρό κέλυφος  γίνεται είτε βιομάζα, είτε πρώτη ύλη για κάπνισμα τροφίμων.

 Αυτοί οι σπόροι έχουν πάρα πολλά πλεονεκτήματα και ένα μεγάλο μειονέκτημα.  Καταρχάς  μιλώντας με θρεπτικούς, διατροφικούς όρους ανήκουν στις χρήσιμες υπερτροφές, όντας πολύ πλούσιοι σε πολυφαινόλες γνωστές για την αντιοξειδωτική τους ισχύ,  καθώς έχουν υψηλή συγκέντρωση ακόρεστων λιπαρών οξέων (ελαϊκό οξύ  67%,  Ω3 19%), ενώ παράλληλα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες.  Το μόνο (σοβαρό κατά τη γνώμη μου)  μειονέκτημα  είναι ότι η τιμή τους είναι πάρα πολύ υψηλή,  κάτι βέβαια που δικαιολογείται απόλυτα από την διαδικασία παραγωγής τους (25 τόνοι ελιάς  δίνουν 1,25 kg σπόρων για κατανάλωση) αλλά και από το μικρό μέγεθος τους.

Η αλήθεια είναι,  ότι στο σπόρο κρύβεται  η  σπερματική δύναμη ενός φυτού  και στην προκειμένη περίπτωση αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό και από τη γεύση τους.  Εξαιρετικά συμπυκνωμένη γεύση ελιάς, που καίει ελαφρά στον λαιμό,  μαζί με νότες ξηρών καρπών. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να τους καταναλώσουμε: σκέτους ή  συνδυασμένους  με άλλους σπόρους  είναι η πιο απλή λύση. Με αυτό τον τρόπο θα τους προσθέσουμε σε σαλάτες και σε πιάτα ζυμαρικών για μία διαφορετική πινελιά. Μπορούμε  να αρτύσουμε με αυτούς  κρέατα, ψάρια και λαχανικά.  Εύκολα μπορούμε να τους εντάξουμε στις ζύμες, όπως λόγου χάρη για ψωμιά, μπατόν σαλέ, τάρτες ή μπισκότα, ολόκληρους  ή αλεσμένους σε μορφή πούδρας.  Ακόμη, συνδυάζονται αναπάντεχα αρμονικά με τη σοκολάτα.

Δεν ξέρω αν πρόκειται για μία εποχιακή μόδα πού θα περάσει ή για μια  ουσιαστική τάση που  θα μπει στη ζωή μας.  Ο καιρός θα δείξει. Προσωπικά εύχομαι να παραμείνει και να γίνει πιο προσιτή  η απόκτηση τους.

Τους βρήκα στο Umami Tales, Σοφοκλέους 18 Αθήνα