Mentzelos’ Slow Food: νοστιμιά & αναζήτηση ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

06 Μαρτίου 2013
Πάνος Δεληγιάννης

Ο Μεντζέλος Δροσόπουλος είναι ένας ικανός σεφ, χαμηλού προφίλ, που κάνει το πρώτο του βήμα σαν σεφ-εστιάτορας. Το εστιατόριο που φέρει το όνομά του, είναι καλόγουστο, ανοιχτόκαρδο και προτείνει νόστιμη, προσιτή ελληνική –κατά βάση- κουζίνα, με τοπικές πινελιές και αναζήτηση στις πρώτες ύλες.

6.0
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
3.5 / 5.0
3.0 / 5.0
3.0 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual
Κλασική
Κρέας

Η Γλυφάδα είναι στα πάνω της φέτος και από γαστρονομική πλευρά. Το «Mentzelos’ Slow Food» είναι ένα ακόμη εστιατόριο που πιστοποιεί το ενδιαφέρον που παρουσιάζει πλέον η πάλαι ποτέ γαστρονομική έρημος της Γλυφάδας! Για να είμαι ειλικρινής βέβαια δεν κατάλαβα που κολλάει το Slow Food στο όνομα του εστιατορίου. Το ότι ο Μεντζέλος Δροσόπουλος ασπάζεται τις αρχές του διεθνούς, ιταλογενούς κινήματος για την απόλαυση του φαγητού δεν νομίζω ότι είναι επαρκής λόγος για να το κολλήσει στο όνομα του εστιατορίου του, αλλά οκ αυτό είναι μια λεπτομέρεια.

Το ίδιο το μαγαζί είναι ανοιχτόκαρδο, φωτεινό (ίσως πιο φωτεινό από ότι πρέπει) με μεγάλη, ανοιχτή κουζίνα, μια μεγάλη μπλε βιβλιοθήκη με εκδόσεις του National Geographic κι έναν παγκόσμιο χάρτη να κυριαρχούν στον χώρο. Μου άρεσε, αν και δεν κατάλαβα τον διακοσμητικό υπαινιγμό. Άλλωστε η κουζίνα είναι κατά βάση ελληνική και τα υλικά επίσης, οπότε προς τι η διακοσμητική… παγκοσμιοποίηση; Όλα αυτά όμως μικρή σημασία έχουν γιατί ο σεφ Μεντζέλος Δροσόπουλος σερβίρει εδώ μια κουζίνα καλομαγειρεμένη, γευστική, που βασίζεται σε καλά υλικά και μάλιστα σε τιμές που πολύ δύσκολα θα ξεπεράσουν τα €25 το άτομο!

Ο κατάλογος είναι πλούσιος, με πολλά πιάτα ημέρας αλλά και μερικές νοστιμιές που ζεσταίνουν την ψυχή εκτός από το ότι ικανοποιούν τη γεύση. Παράδειγμα; Τα αβγά με κασέρι Σωχού και παστουρμά στον ξυλόφουρνο! Πολύ μου άρεσαν και οι δυο πίτες ημέρας που δοκίμασα, μια πληθωρική κρεατόπιτα και μια μυρωδάτη χορτόπιτα, και οι δυο με νοστιμότατο, τραγανό φύλλο. Από εκεί και πέρα, τα σουτζουκάκια ήταν γευστικά και αφράτα, με πυκνή σάλτσα ντομάτας και ωραία αίσθηση του κύμινου. Ήρθαν συνοδευόμενα από πλούσιο, σπιτικής υφής πουρέ πατάτας. Η παντσέτα που γίνεται ρολό και γεμίζεται με σπανάκι είναι ζουμερή και νόστιμη, αν και η τραγανή πετσούλα γύρω από το «ρολό» είναι σκληρότερη από ότι πρέπει και δεν τρώγεται εύκολα. Οι πατάτες του φούρνου με λεμόνι και θυμάρι όμως είναι όλα τα λεφτά! Πολύ καλύτερο, και όλο γεύση ήταν το τρυφερό και χυμώδες κότσι.

Μια μικρή λίστα σωστά τιμολογημένων κρασιών και αρκετές μπύρες, ελληνικές και εισαγόμενες, συμπληρώνουν την εικόνα. Εμείς, με μπύρες και κάποια ποτήρια κρασιού πληρώσαμε τελικά λίγο κάτω από €50 το ζευγάρι και η σχέση ποιότητας και τιμής είναι πραγματικά μεγάλο ατού του μαγαζιού.

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
Ιστορικό Άρθρου