Το ιδανικό σενάριο επίσκεψης στο Matsuhisa θέλει να φτάσετε εκεί λίγο πριν τις 8.30 το βράδυ, όταν ο ήλιος θα ετοιμάζεται να σας χαρίσει ένα ηλιοβασίλεμα όνειρο, και να το απολαύσετε παρέα με ένα από τα πολύ καλά κοκτέιλ. Το δείπνο σας μπορεί να ξεκινήσει αμέσως μετά.
Μετά από τόσα χρόνια, το Matsuhisa, δεν χρειάζεται συστάσεις και περιγραφές. Πραγματικά πιστεύω όμως ότι έχει δύο πρωτιές που συμβάλλουν αποφασιστικά στο να περάσει κανείς υπέροχα εκεί. Πρώτον, ο χώρος, ειδικά το καλοκαίρι, είναι αληθινά μαγικός… πιστεύω ότι είναι ένα από τα ομορφότερα εστιατόρια της Ευρώπης για καλοκαίρι. Δεύτερον, το σέρβις, είναι πάντα άψογο με τον Μιχάλη Λαδά πανταχού παρόντα να προλαβαίνει κάθε επιθυμία και να διευθύνει μια καλοκουρδισμένη ομάδα.
Όταν μιλάμε για ένα τέτοιο εστιατόριο οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές. Το όνομα είναι βαρύ, η ιστορία ένδοξη και οι αδελφοί Ιωαννίδη έχουν μια τελειομανία σπάνια για Έλληνες επιχειρηματίες του χώρου. Έτσι λοιπόν, επικρότησα με ενθουσιασμό τις νέες τιμές ξεφυλλίζοντας το μενού γιατί την τελευταία φορά που το είχα επισκεφθεί (για την πρώτη κριτική μου, ενάμιση χρόνο πριν περίπου) είχα θεωρήσει τις τιμές του αδικαιολόγητα υψηλές για το εστιατόριο και την νέα ελληνική πραγματικότητα. Και ο ενθουσιασμός συνεχίστηκε καθώς οι γνώριμες γεύσεις του yellow tail jalapeno, white fish tiradito και του σολομού Karashi su miso άρχισαν να παρελαύνουν στο τραπέζι διαθέτοντας την γνώριμη αρτιότητα και αυτή την απίθανη ισορροπία και γευστική φινέτσα που κάνει την κουζίνα του Nobu Matsuhisa τόσο σπουδαία. Η εικόνα όμως θόλωσε στα ζεστά πιάτα. Τα ψησίματα ξέφευγαν και ακόμη και αυτό το διάσημο black cod withyuzu miso ήταν παραψημένο, χωρίς αυτή την απολαυστική συννεφένια υφή που το κάνει ένα από τα κορυφαία πιάτα ψαριού παγκοσμίως. Για να μην αναφέρω ένα ορεκτικό με τόνο θεόξερο που με έκανε πραγματικά να αναρωτηθώ αν βρίσκομαι στο Matsuhisa! Κατά τα άλλα, το rock shrimp tempura είχε το γνωστό πρόβλημα όπου η creamy spicy sauce είχε στερήσει κάθε ίχνος τραγανότητας και αέρινης υφής από τις γαρίδες, ενώ το μόνο πιάτο που ήταν σε πραγματικά υψηλό επίπεδο από τα ζεστά ήταν τα έξοχα gyozas με φουαγκρά (ένα είδος ντάμπλινγκς στον ατμό). Τέλος, ούτε και το σούσι ήταν στο επίπεδο αυτού που μας έχει συνηθίσει το Matsuhisa.
Το κατέβασμα μισής μονάδας σε σχέση με την προηγούμενη κριτική είναι κυρίως ένα καμπανάκι κινδύνου. Η πτώση των τιμών σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δικαιολογεί κάμψη της ποιότητας. Και μιλάω γενικά, δεν αναφέρομαι μόνο στο Matsuhisa.