Έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στη μυκονιάτικη γευστική σκηνή
ο Koursaros του Μανώλη Μαυριδάκη, της Κατερίνας Νάζου και του Λάμπρου Καρανάνου
από το 2009 που άνοιξε μέχρι και σήμερα. Λίγο η στρατηγική του τοποθεσία -
βρίσκεται στο κέντρο της Χώρας, μια ανάσα από τη Μικρή Βενετία - λίγο η
ανοιχτόκαρδη και μετά την ανακαίνιση του πολύ κομψή αυλή με το μπαρ, αλλά και
το όνομα που είχε κάνει ως καλή ψαροταβέρνα στη Δροσιά, είχαν ως αποτέλεσμα να
μπει από την αρχή σε μια κούρσα που τα είχε όλα: καλό φαγητό, προσεγμένο σούσι,
επαγγελματικό σέρβις, κοσμικότητα, και μυκονιάτικο παλμό.
Πρώτη φορά στον Κουρσάρο έφαγα το 2016 κι έκτοτε επέστρεψα πέρυσι και πάλι φέτος δυο φορές, μια το Πάσχα και άλλη μια στις αρχές του καλοκαιριού με αφορμή την αλλαγή σκυτάλης στη κουζίνα, την οποία ανέλαβαν από πέρυσι οι βραβευμένοι σεφ Παναγιώτης Γιακαλής και Πέτρος Φωτείνης, ενώ στο τιμόνι του sushi παραμένει σταθερά ο Take.
Κάνοντας μια αναπόφευκτη σύγκριση με την πρώτη μου εμπειρία εκεί πριν από επτά χρόνια, έχω να επισημάνω με συντομία τα εξής: το εστιατόριο έκανε μια μεγάλη και ξεκάθαρη στροφή σε ποιοτικότερες πρώτες ύλες, οι οποίες συνδυάζονται με τέτοιο τρόπο στα πιάτα ούτως ώστε να γίνεται αισθητή η φρεσκάδα και η γεύσης τους στο πλαίσιο μιας μοντέρνας και πολύ αξιόλογης ψαροφαγίας που φλερτάρει με το fusion και που κάνει πλέον το Koursaros συνολικά ελκυστικότερο από ποτέ. Ο εκεί chef de cuisine Γιάννης Μηλέτσης με την ομάδα του εκτελούν τα πιάτα με προσεχτική τεχνική και δίνοντας έμφαση στη λεπτομέρεια.Υπέροχα και σαρκώδη τα στρείδια, ωραιότατο το carpaccio από λαυράκι με φίνο dressing εσπεριδοειδών και αχινό, απολαυστική και με ζυγισμένη οξύτητα η ταραμοσαλάτα, ενώ στο ίδιο επίπεδο κινείται και η ελληνική με πεντανόστιμα, γλυκοφάγωτα ντοματίνια. Δοκίμασα για φινάλε ένα φαγκρί που ψήθηκε στη σχάρα δεξιοτεχνικά κρατώντας στη ντελικάτη σάρκα του όλη τη θάλασσα που σου υπόσχεται ένα τέτοιο ψάρι.
Αυτή τη φορά όμως και το σούσι πλησίασε περισσότερο από κάθε άλλη φορά την υπόλοιπη κουζίνα με αποτέλεσμα ο Koursaros να πατάει πλέον γερά στον βαθμό του. Αν μάλιστα τα επιδόρπια δεν ήταν απλώς αξιοπρεπή ίσως διεκδικούσε σκαλί και σε μια υψηλότερη κλίμακα. Κλείνοντας να πω ότι η λίστα κρασιών έχει πολλά διαμαντάκια και οι σομελιέ του εστιατορίου την παίζουν στα δάχτυλα. Υπολογίστε περίπου από €140 με 180 το άτομο για ένα πλήρες δείπνο με κάποιο από τα πιο προσιτά κρασιά τους. Δεν λέω ότι είναι λίγα, κάθε άλλο, αλλά κατά τη γνώμη μου τα αξίζει οπότε από μένα είναι ναι.
0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. |