Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του οροπεδίου της Μαντινείας, στο Στενό Αρκαδίας, βρίσκεται το οινοποιείο της οικογένειας Μποσινάκη, με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της την εξειδίκευση. Εδώ και πολλά χρόνια η sweetheart των Μποσινάκηδων δεν είναι άλλη από την περίφημη πελοποννησιακή ποικιλία, το ευγενικό Μοσχοφίλερο. Μάλιστα μέχρι και πριν από λίγους μήνες, παρήγαγαν αποκλειστικά και μόνο, μια ετικέτα! Τη λαμπερή Μαντινεία τους, με την οποία και κατάφεραν να καθιερωθούν στο ελληνικό οινικό γίγνεσθαι. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν και μια καινούρια ετικέτα, που ωστόσο απέχει μόνο στα σημεία, από τη ναυαρχίδα τους. Το καινούριο κρασί, η Ιέρεια, είναι ένα rose de gris, ένα αχνό ροζέ Μοσχοφίλερο που φλερτάρει έντονα με την Μαντινεία, με παρόμοια χαρακτηριστικά αλλά με περισσότερη στρογγυλάδα και πιο απαλή οξύτητα από αυτήν.
Η Μαντινεία τους είναι ένα γνήσιο κρασί terroir, από τις πιο άρτιες και τυπικές που έχω δοκιμάσει από την εν λόγω περιοχή. Φέρει όμως και τη σφραγίδα τους, με ανεξίτηλο το στυλ του οινοποιείου. Έχει οξύτητα που ξυρίζει, και δεν είναι κρασί που θα πρότεινα σκέτο. Είναι φαγητίσιο με τα όλα του! Νυχτολούλουδα, κεράσια και περγαμόντα, φράουλες, λεμονόφυλλα και άνθη αρμπαρόριζας, λιβάνι και ροδόνερο είναι τα αρώματα που εξελίσσονται σταδιακά στη μύτη και συνεχίζουν ως το στόμα, χωρίς όμως να το κατακλύζουν με τρόπο άκομψο ή λιγωτικό. Είναι δροσερό κρασί, με μεταλλικότητα, γεμάτο, με όγκο και το σπουδαιότερο, με ενδιαφέρουσα εξέλιξη σε βάθος τριετίας. Δοκίμασα τις χρονιές του 2014 και 2013 που αμφότερες αποδεικνύουν πως το κρασί αυτό είναι πολυεπίπεδο και με ενδιαφέροντα στοιχεία στην εξέλιξή του - η στιβαρή του οξύτητα ενισχύει την ανθεκτικότητά του, ενώ ο χρόνος του προσθέτει στρογγυλάδα και ωριμότητα. Προσωπικά αισθάνθηκα πως η χρονιά του 2015 οριακά παίρνει τη σκυτάλη από το 2014. Όποια από τις δυο χρονιές και να βρείτε, θα τις απολαύσετε εξίσου ευχάριστα (το 2013 είναι μάλλον απίθανο να το βρείτε στην αγορά).
Με τις Μαντινείες ταιριάζουν τα αρωματικά πιάτα κι είναι δε, ότι πρέπει για να ισορροπήσουμε τη λιπαρότητα σε πλούσια εδέσματα. Όταν είναι πολύ αρωματική αποφεύγω να τη συνδυάζω με ψάρι, όμως η ισορροπημένη μύτη της Μαντινείας Μποσινάκη της επιτρέπει να συναναστρέφεται και με ψαρικά, για παράδειγμα με μια λιπαρή αθηναϊκή μαγιονέζα ή ένα φρικασέ με μαγιάτικο. Της ταιριάζουν πολύ τα πιάτα με πράσινα λαχανικά, όπως π.χ. χορτόπιτες, χόρτα τσιγαριαστά, αλλά και λαδερά πράσινα φασολάκια, σπαράγγια και τηγανιτά μεζεδάκια όπως μαραθοπιτάκια, κολοκυθοκεφτέδες και διάφορα πιάτα με πέστο βασιλικού ή και άλλων μυρωδικών. Δοκιμάστε την επίσης με λευκά τυριά - είναι θαυμάσια μαζί με μανούρι, ξινοτύρια, κυκλαδίτικα βολάκια, αλλά και με φέτα, κατίκι ή μυζήθρα. Στη συνταγή για το κέικ που σας δίνω μπορείτε να κάνετε παραλλαγές και με άλλα λαχανικά ή μυρωδικά. Π.χ. με πέστο δυόσμου, με σπανάκι, βλίτα, σπαράγγια ή και φασολάκια, η Μαντινεία θα τον βρει το τρόπο της.
Αρωματικό "κέικ" με σπαγγέτι και πέστο βασιλικού
Βράζουμε ένα πακέτο σπαγγέτι, και τα σουρώνουμε όταν θα είναι ακόμα αρκετά αλ ντέντε. Τα βάζουμε σε ένα βαθύ μπωλ όπου έχουμε προηγουμένως αναμίξει καλά τα υπόλοιπα υλικά: 4 αυγά, 300ml. κρέμα γάλακτος, 300γρ. τυρί κρέμα, 3 κ.σ. πέστο βασιλικού, 1 φλ. αρακά βρασμένο, 100γρ. τριμμένη γραβιέρα πικάντικη, αλατοπίπερο, 3 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα κι ελαφρώς σωταρισμένα σε ελαιόλαδο μέχρι να μαραθούν. Ανακατεύουμε καλά τα υλικά με τα σπαγγέτι και τα μεταφέρουμε σε μια λαδωμένη φόρμα για κέικ (στρογγυλή με τρύπα ή μακρόστενη). Πασπαλίζουμε με 150γρ. παρμεζάνα και ψήνουμε το "κέικ" στο φούρνο, στους 180C για περίπου μισή ώρα, μέχρι να χρυσίσει η επιφάνειά του. Το αφήνουμε να χλιαρύνει πριν το ξεφορμάρουμε για να μπορέσουμε να το κόψουμε σε όμορφες φέτες.
Το διαφορετικό αυτό κέικ ταιριάζει φυσικά και με άλλες Μαντινείες, όπως του Νασιάκου και του Τσέλεπου, αλλά πηγαίνει καλά και με Μαλαγουζιά - δοκιμάστε το με την Μαλαγουζιά της Κλαούντιας Παπαγιάννη. Το Βιδιανό και τα χαρμάνια του είναι επίσης καλές επιλογές, όπως ο Άσπρος Λαγός του Δουλουφάκη και η Διαμαντόπετρα που είναι Βιδιανό με Ασύρτικο από το κτήμα Διαμαντάκη. Τέλος καλή επιλογή είναι και η λευκή Κουντούρα, στα Δύο Ποτάμια του Σαμαρτζή.
Φωτογραφίες: Μαριάννα Ρούσσου