H ηθοποιός και ραδιοφωνική παραγωγός είναι πολυτάλαντη και δημιουργική όλες τις ώρες της ημέρας. Ως ραδιοφωνική παραγωγός στον Μέντα 88 γεμίζει με υπέροχες μουσικές και όμορφα λόγια τον αέρα του μόλις πατήσει το ΟΝ κάθε βράδυ 20:00 – 23:00 από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή. Όμως η Ειρήνη αξιοποιεί και την πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκομίσει από την υποκριτική διδάσκοντας σε πολύ ενδιαφέροντες κύκλους σεμιναρίων με κεντρικό άξονα την αυτογνωσία μέσα από την Υποκριτική Τέχνη. Όλα αυτά συμβαίνουν στον Πολυχώρο + αίσθημα.
Και οι δύο δραστηριότητες, της δίνουν την ευκαιρία να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους για πράγματα που αγαπά, τη μουσική, τις τέχνες και τη προσωπική ανάπτυξη. Εκτός από το πνεύμα και τις τέχνες όμως αγαπά και το καλό φαγητό! Γι’αυτό άλλωστε τη φιλοξενούμε σ’ αυτή τη στήλη...
«Η μέρα μου ξεκινάει γύρω στις 9 με 10 το πρωί αφού κοιμάμαι αργά καθώς έχω νυχτερινή εκπομπή. Και ξεκινάει πρώτα με ένα ποτήρι ζεστό νερό με μέλι και φρέσκο χυμό λεμονιού και ύστερα από κανένα τέταρτο συνεχίζω με καφέ. Αγαπάω τον καφέ και πίνω κάθε μέρα διαφορετικό ανάλογα με τα κέφια μου. Κάποιες μέρες ελληνικό μέτριο, κάποιες εσπρέσο, άλλες καπουτσίνο, γαλλικό, ζεστό ή κρύο ανάλογα με τι εποχή είναι.
Δεν τρώω τίποτα για πρωινό, μου είναι αδύνατον, δεν πεινάω ποτέ το πρωί παρά μόνο στα ταξίδια μου εντός και εκτός Ελλάδος, όπου εκεί τρώω τα πάντα, αλμυρά και γλυκά με τη τσίμπλα στο μάτι. Την πρωινή ενέργεια που χρειάζομαι την παίρνω από το μέλι που το βάζω στο ζεστό νερό με το λεμόνι αλλά και στον καφέ μου για να αποφεύγω τη ζάχαρη. Τη ψάχνω πολύ με το μέλι, λατρεύω το πευκόμελο και το μέλι ελάτης ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ από μια οικογενειακή επιχείρηση που έχει βραβευτεί πολλές φορές στο διαγωνισμό Great Taste Awards . Και ακριβώς επειδή είμαι έτσι περίεργη δεν παίρνω καφέ απέξω και τον φτιάχνω μόνη μου. Όμως τα Σαββατοκύριακα το καφέ τον βλέπω σαν έξοδο, σαν διασκέδαση, οπότε μπορεί να πάω παντού για καφέ. Από τη Κηφισιά μέχρι τη Βουλιαγμένη. Έχω και στέκι όμως, ειδικά αν πρόκειται να πιω καφεδάκι μόνη παρέα με τον εαυτό μου και αυτό δεν είναι άλλο από το ODEON στη Μάρκου Μουσούρου στο Μετς. Με φίλους θα πάω στο ΚΑΙΝ στην Αναπαύσεως, στο Μετς.
Εδώ και ενάμιση χρόνο είμαι χορτοφάγος και το παλεύω τον τελευταίο καιρό να γίνω και vegan, αλλά δυσκολεύομαι ακόμα καθώς δεν έχω όλη τη γνώση και το πάω σιγά σιγά ώστε να είμαι σίγουρη ότι θα τρέφομαι σωστά και δεν θα δημιουργήσω πρόβλημα στην υγεία μου, οπότε τρώω ακόμα αλλά με μέτρο, γαλακτοκομικά κατσικίσια προϊόντα και αβγά βιολογικά ελευθέρας βοσκής. Τα λατρεύω τα αυγά μαγειρεμένα σε όλες τις μορφές και είναι το μόνο που δεν ξέρω πως θα αντικαταστήσω, γι’ αυτό ψάχνω να βρω απεγνωσμένα κάποιο προμηθευτή που αλήθεια θα είναι οι κότες του ελεύθερες. Όλο αυτό για μένα είναι μια καινούρια εμπειρία γιατί ήμουν φανατική κρεατοφάγος στα όρια του κανιβαλισμού, όμως κάποια στιγμή κατάλαβα ότι θέλω να αλλάξω διατροφικές συνήθεις αφού πια έχω ενημερωθεί πως εκτρέφονται τα ζώα και δεν μπορώ να απολαύσω πλέον το κρέας τους και τα προϊόντα τους χωρίς ενοχές. Ψάχνω λοιπόν μέρη που να προσφέρουν αν όχι αποκλειστικά, τουλάχιστον αρκετές χορτοφαγικές επιλογές. To Veganaki μεταξύ Καλλιρρόης και Αθανασίου Διάκου είναι η αγαπημένη μου street food επιλογή για το εξαιρετικό φαλάφελ του αλλά γενικά ότι κι αν έχω δοκιμάσει είναι υπέροχο.
Καθημερινές μεσημεριανό τρώω σπίτι μου και κάθε μέρα είναι διαφορετική. Κάποιες το μεσημεριανό μου είναι διάφορα φρούτα στο μπλέντερ και κάποιο φυτικό γάλα από αμύγδαλο, σόγια, καρύδα ή ρύζι. Άλλες μέρες θα φάω ελιές και παξιμάδια. Ή θα φτιάξω υπέροχες σαλάτες που θα προσθέσω για πρωτεΐνη κινόα, φαγόπυρο, κους κους, πλιγούρι, ρύζι καστανό κτλ. Συνέχεια πειραματίζομαι και ανακαλύπτω καινούριες συνταγές. Τρώω συχνά όσπρια και πολλές σούπες λαχανικών - λατρεύω τις σούπες - μανιταρόσουπα, κολοκυθόσουπα, κρεμμυδόσουπα και πάει λέγοντας. Και εννοείται και ξηρούς καρπούς. Οι αξεπέραστοι είναι τα φιστίκια Αιγίνης. Και για βράδυ όταν τρώω μέσα, μια από τα ίδια θα φάω. Αλλά καμιά φορά το ρίχνω κι έξω και θα φτιάξω πατάτες σαν τηγανητές στο φούρνο, και μπρουσκέτες με ντοματίνια ή μανιτάρια.
Συνηθίζω να ψωνίζω από τα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, Σκλαβενίτη και Βασιλόπουλο αλλά και από μαγαζιά με βιολογικά προϊόντα όπως το “Δίπολις” στο Παγκράτι όπου βρίσκω πεντανόστιμα vegan λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης και άλλες τέτοιες εναλλακτικές vegan επιλογές του κρέατος, επίσης από το “Βιολογικό Χωριό” σε Νέα Σμύρνη και στη Κηφισίας και κάθε Δευτέρα από τη βιολογική λαϊκή της Νέας Σμύρνης.
Το ψυγείο μου περιέχει ελιές, λαχανικά και φρούτα εποχής, κάπαρη, βιολογικό κατσικίσιο γάλα, φυτικό γάλα, αυγά βιολογικά ελευθέρας βοσκής, ψωμί ολικής άλεσης, φυστικοβούτυρο, μουστάρδα, σοκολάτα υγείας, αυτά.
Τα ντουλάπια μου πάλι, έχουν ζυμαρικά ολικής άλεσης για όταν θέλω να φάω μακαρόνια, τραχανά και όσπρια, αλεύρι ζέας και καλαμποκιού και άλλα τέτοια για όταν φτιάχνω-σπάνια-ψωμί, παξιμάδια κρίθινα, βρώμη, κινόα και όλα αυτά τα συναφή που είπα παραπάνω, λιναρόσπορο, στέβια και πάρα πολλά μπαχαρικά, ειδικά κουρκουμά, κάρυ και σκόρδο σε σκόνη αν ξεμείνω από το φρέσκο. Τελευταία αγόρασα βιολογική σόγια και έφτιαξα μακαρόνια με κιμά. Δεν τα έκανα άσχημα για πρώτη φορά. Σκοπεύω κάποια στιγμή να μάθω να φτιάχνω το ωραιότερο vegan παστίτσιο!
Έρχονται όμως και αυτές οι στιγμές που θέλω κάτι γλυκό. Τότε θα φτιάξω τηγανίτες με βρώμη και μπανάνα, ή θα αλείψω σε ψημένο ψωμί ταχίνι με μέλι και κακάο ή θα φτιάξω ειδικά το χειμώνα ένα ζεστό ρόφημα από σκόνη βιολογικού κακάο με μέλι και λίγο καυτερό τσίλι και είμαι εντελώς ευτυχισμένη! Και τώρα που είπα κακάο θυμήθηκα το Petite Fleur όπου λατρεύω να πηγαίνω για τις ιδιαίτερες σοκολάτες του.
Και αφού μιλάω για γλυκά και σοκολάτα, η πιο γλυκιά μου ανάμνηση από τη παιδική μου ηλικία είναι όταν η μητέρα μου μας έφτιαχνε κέικ σοκολάτας και αφού το μετέφερε στη φόρμα, έδινε στον μεγάλο μου αδελφό να γλύψει με το δάχτυλό το κάδο του μίξερ και σε μένα τους αναδευτήρες....
Η γαστριμαργική έξοδος για μένα είναι η καλύτερη έξοδος. Μεταξύ μπαρ και εστιατορίου θα επιλέγω πάντα εστιατόριο αφού εκεί μπορώ να συνδυάσω και ποτό και φαγητό. Αγαπάω το “Avocado” στη Πλάκα ένα vegetarian εστιατόριο όπως και τη “Γη” στη Γλυφάδα για μια καθαρά vegan επιλογή. Επίσης αγαπώ εστιατόρια με ταϊλανδέζικη κουζίνα, όπως το Blue Bamboo, και το Andaman στα Πετράλωνα. Όμωςλατρεύωκαιταwine bars. By the glass, Oinoscent, Heteroclito, Kiki de Grese, Materia Prima και η λίστα δεν τελειώνει. Εκεί θα υποκύψω στην απόλαυση του τυριού μαζί με ένα καλό μπουκάλι κρασί ροζέ, κατά προτίμηση Domaine Costa Lazaridi Merlot και Φτέρη Αγιωργίτικο/Μοσχοφίλερο Οινοποιείο Τρουπή.
Θέλω όταν βγαίνω για φαγητό να μου αρέσουν όλα! Η ατμόσφαιρα, το σέρβις και το φαγητό. Αν το σέρβις και το φαγητό είναι άψογα μπορώ να κάνω ένα σκόντο στο περιβάλλον. Γι’ αυτό και όταν θέλω κάτι πολύ casual θα πάω οπωσδήποτε στο “Ολύμπιον”στην Αναπαύσεως στο Μετς. Καταπληκτική ελληνική κουζίνα και με αρκετές χορτοφαγικές επιλογές. Πώς λιώνουν έτσι στο στόμα οι μελιτζάνες του Ιμάμ!!!
Επειδή πια σκέφτομαι πραγματικά τι θα επιλέξω να φάω και δεν θα καταναλώσω τροφή από παρόρμηση ή έστω υπερβολικής πείνας, delivery δεν παραγγέλνω. Πάρα πολύ σπάνια καμιά πίτσα vegetarian από το “Colibri” ή τη “Mystic Pizza” στο Παγκράτι.
Και η μεγαλύτερη απόλαυση στη ζωή εκτός από το φαγητό είναι τα ταξίδια. Ο συνδυασμός ταξίδι - φαγητό με γεμίζει με απόλυτη ικανοποίηση. Όλες τις κουζίνες τις λατρεύω και σε όλα τα ταξίδια έχω φάει υπέροχα. Παρίσι, Γενεύη, Βρυξέλες, Βουδαπέστη, Λονδίνο, Βαρκελώνη, Βερολίνο, Ρώμη, Μιλάνο, Τοσκάνη, Βενετία, Κούβα, Καναδά......όπου κι αν πήγα βίωσα απίστευτες γαστριμαργικές εμπειρίες. Και αγαπάω όλες τις κουζίνες, δυτική, ανατολίτικη, μεσογειακή, εξωτική, ελληνική, γαλλική, ιταλική, ασιατική, όλες όμως ανεξαιρέτως και μπορώ να δοκιμάσω τα πάντα, πραγματικά τα πάντα, δεν με αηδιάζει σχεδόν τίποτα. Μήνες πριν πάω στο προορισμό ψάχνω όπου μπορείς να φανταστείς για να βρω τα πιο ψαγμένα μέρη για φαγητό. Και είμαι ικανή όσο και να πεινάω να μην φάω αν δεν βρω αυτό που η διαίσθηση μου θα πει “αξίζει να το φας”, έστω κι αν είναι street food και σπάνια έχω πέσει έξω.
Όμως οι πιο δυνατές αναμνήσεις μου είναι στο Παρίσι με τις κρεμμυδόσουπες, και τα γαλλικά κρασιά και τυριά. Αυτό θα ήταν και το τέλειο γεύμα για μένα. Και να το απολαμβάνω στις όχθες του Σηκουάνα ακούγοντας Jazz μουσική και γαλλικά chansons. Ίσως γιατί το Παρισάκι μου έχει σκλαβώσει τη καρδιά και όσες φορές κι αν έχω πάει ποτέ δεν είναι αρκετές…
Αν τώρα ζούσα την τελευταία μου μέρα πάνω στη γη, θα πήγαινα στο μουσείο της Aκρόπολης, για την τελευταία μου βόλτα στα αρχαία εκθέματα και μετά θα ανέβαινα στο εστιατόριο του. Εκεί, στον εξωτερικό χώρο θα έτρωγα απλά κάτι πολύ γευστικό, θα έπινα καλό κρασί, θα κοίταζα την Ακρόπολη μέχρι να πονέσουν τα μάτια μου και θα άκουγα μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Και πιστεύω ότι το σώμα μου η ψυχή και το πνεύμα μου θα είχαν τραφεί με τον καλύτερο τρόπο και θα αναχωρούσα για το “αλλού” ευτυχισμένη»...