Από το 1981 που ξεκίνησαν, τα 3 αδέρφια Μαυρομμάτη κατάφεραν να αναδείξουν την Ελληνική και την κουζίνα της Κύπρου στη γαστρονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Με 4 εστιατόρια στο Παρίσι και 9 μαγαζιά με ελληνικά προϊόντα σε όλη τη Γαλλία αποτελούν εγγύηση γεύσης, ποιότητας και αυθεντικότητας.
Στην πρόσφατη επίσκεψη μου στο ομώνυμο εστιατόριο που αποτελεί την ναυαρχίδα του ομίλου διαπίστωσα ότι η επιτυχία δεν είναι καθόλου τυχαία και η σκληρή δουλειά και το ταλέντο κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα. Αντί να προσπαθήσουν να «γαλοποιήσουν» την εμπειρία, την κράτησαν καθαρά Ελληνική και προσπάθησαν να την εξυψώσουν γαστρονομικά χωρίς να κάνουν το εστιατόριο έθνικ.
Σ’ένα μοντέρνο περιβάλλον με καθαρές γραμμές, φιλικό αλλά απόλυτα επαγγελματικό σέρβις και τον ακούραστο Ανδρέα Μαυρομμάτη στην κουζίνα, το φαγητό παίζει τον πρώτο ρόλο και εντυπωσιάζει.
Οι αγκινάρες αλά πολίτα μοιάζουν με εξωτικό λουλούδι που επιπλέει σε μια σως φρικασέ με μύδια αρωματισμένη με άνηθο, η πιο ραφιναρισμένη εκδοχή του κλασσικού πιάτου που έχω δοκιμάσει. Εντυπωσιακό το πιάτο με τον αστακό, κανελόνια με αστακό και μια μπουγιαμπέσα αρωματισμένη με ούζο, που γεμίζει το στόμα με την πληθωρικότητα και την ένταση των γεύσεων όπως κι ένα καρπάτσιο με χτένια, αυγοτάραχο Μεσολογγίου και ελαιόλαδο. Τα εξαιρετικά υλικά αρμονικά δεμένα κι αρωματισμένα με το λάδι σε ταξιδεύουν πίσω στην πατρίδα.
Όμως αυτό που συμπεραίνω είναι ότι τα πιο επιτυχημένα πιάτα είνα τα πιο απλά όπως τo ψάρι με τον αχινό και μια ελαφριά σως ταχίνι ενώ αντίθετα κάποια πιο πολύπλοκα αδικούνται όπως το καλαμάρι που ήταν γεμιστό με μπριάμι και συνοδευόταν από μια ψητή καραβίδα, ρούιγ από κουρκουμά και σως κακαβιάς. Εξαιρετικά όλα τα στοιχεία στο πιάτο αλλά παρά τη νοστιμιά χάνεσαι και δεν ξέρεις που να εστιάσεις. Φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει όταν το Μεσογειακό ταμπεραμέντο ξεπερνά κάποια όρια και γινεται over the top.
Τα γλυκά είναι νόστιμα με το πιο αγαπημένο μου το καταϊφι με κρέμα απο κατσικίσιο τυρί, φέτα από την Ήπειρο κα μικρά κομμμάτια από καραμελωμένο μάνγκο αν και θα τα προτιμούσα λίγο πιο ελαφριά ειδικά στο τέλος ενός τόσο πλούσιου δείπνου.
Εκτός από το πολύ καλό φαγητό αυτό που σε ακολουθεί φεύγοντας είναι η προσπάθεια μιας πολύ δεμένης ομάδας να περάσουν καλά οι επισκέπτες. Είναι ένα μάθημα φιλοξενίας και εστίασης από Έλληνες του εξωτερικού που το παραδειγμά τους θα έπρεπε να το ακολουθούν όλοι.
Βαθμός: 7,5/10