Μ’ άρεσε το Feedέλ, το βρήκα πολύ ιδιαίτερο, με χαρακτήρα, τύπο και άποψη. Ειδικά αυτή την εποχή δε, την Άνοιξη, είναι στα καλύτερά του. Κατεβαίνοντας την Περικλέους (η προέκταση της Καραγεώργη Σερβίας), στρίβεις αριστερά στο στενάκι της Κτενά και όπως στρίβει ο δρόμος βρίσκεσαι ξαφνικά σε έναν απρόσμενο κήπο! Τα τραπεζάκια μέσα στο πράσινο ενώνονται με ένα μικρό, πολύ όμορφο μαγαζί με μεγάλη μπάρα που για κάποιο, σχεδόν αδιευκρίνιστο λόγο, μου θύμισε tree-house έτσι όπως καθόμουν σε ένα γωνιακό τραπέζι στον αίθριο χώρο του.
Επόμενο σημείο στο οποίο το Feedέλ κλέβει τις εντυπώσεις είναι το σέρβις. Άμεσο, χαμογελαστό και απρόσμενα ενημερωμένο και κατατοπιστικό, δίνει μαθήματα πως πρέπει να είναι το σέρβις σε ένα χαλαρό, νεανικό εστιατόριο με γαστρονομικές ανησυχίες.
Ενδιαφέρον, πρωτότυπο και μοντέρνο είναι το μενού που υπογράφει ο ικανός σεφ Λεωνίδας Κουτσόπουλος. Comfort food χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς αλλά με ελληνικό χρώμα. Ατού του οι πολύ καλές τιμές και η καλή τεχνική, αδυναμία του –σε ορισμένες περιπτώσεις- η ποιότητα της πρώτης ύλης και η διάθεση για ραφινάρισμα που ενίοτε καταλήγει στην απουσία έντασης και τελικά γεύσης. Αν διάλεγα ένα μόνο πιάτο που ενσαρκώνει τον καλύτερο εαυτό της γευστικής πρότασης του Κουτσόπουλου θα ήταν το άψογα ψημένο μοσχαρίσιο μάγουλο με γίγαντες: τρυφερό όσο πρέπει, βαθιά γευστικό, όμορφα συνδυασμένο …ένα απολαυστικό και τεχνικό πιάτο γεμάτο comfort νοστιμιά χωρίς ούτε μία στιγμή να γίνεται βαρύ και άκομψο. Αν ήθελα να μιλήσω για ένα πιάτο που καταδεικνύει τις παρατηρήσεις μου πιο πάνω θα ήταν το αβγό. Σωστά ποσαρισμένο σε μια τραγανή κρούστα, έρχεται με ένα ραγού μανιταριών πάνω σε μια κρέμα καπνιστής γραβιέρας και εκεί που περιμένεις γευστικό βάθος και σχεδόν ρουστίκ ένταση νιώθεις την κάθε μπουκιά να «σε κρεμάει». Τα μανιτάρια είναι υδαρή και αδιάφορα, η κρέμα απροσδιόριστης γεύσης, η κρούστα τραγανή μεν άνοστη δε. Σε ένα άλλο πιάτο, το κοτόπουλο με πουρέ ψητής πατάτας γίνεται εμφανής η τεχνική του σεφ στο ψήσιμο αλλά και στα εκπληκτικά τσιπς από την πέτσα του κοτόπουλου, όμως το πιάτο προδίδεται από την ποιότητα του ίδιου του κοτόπουλου και την ανούσια ελαφράδα του πουρέ.
Γενικά πάντως η κουζίνα είναι πολύ ικανοποιητική για το είδος του μαγαζιού και τις τιμές, απλά με δεδομένη την παρουσία ενός τόσο ικανού σεφ οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες. Σε πολύ καλό επίπεδο, τέλος, βρίσκονται και τα κοκτέιλ, ενώ η λίστα κρασιών θα μπορούσε να είναι λίγο πιο εκτενής και πιο ενδιαφέρουσα.