Ο Όμηρος μνημονεύει την περιοχή κοντά στο χωρίο Καλλίδρομο Φθιώτιδας ως έναν εύφορο τόπο αλλά και την πατρίδα του Αχιλλέα. Εκεί, στους πρόποδες του ομώνυμου όρους αποφάσισαν οι Γιάννης Τσαπάρας και Ελεάνα Παρλαβάτζα να δημιουργήσουν το garage οινοποιείο τους, το οποίο φαντάζομαι ότι βάφτισαν έτσι όχι μόνο λόγω του μεγέθους του αλλά και του οράματός τους να παράξουν premium κρασιά λιλιπούτιων όγκων κατά τα πρότυπα ανάλογων οινοποιείων του Saint Emilion.
Οι 2 από τις 3 ετικέτες της γκάμας προέρχονται από 100% Syrah, ποικιλία φυτεμένη σε ένα επικλινές plot 17στρεμμάτων που βρίσκεται σε υψόμετρο 240μέτρων. Στριμωγμένο ανάμεσα στον Μαλιακό κόλπο και τον Παρνασσό διαθέτει βορειοανατολικό προσανατολισμό και καλλιεργείται –όπως και τα άλλα δύο του παραγωγού- σύμφωνα με τις αρχές της ολοκληρωμένης διαχείρισης.
Σε αντίθεση με το Omiros που ζυμώνεται σε ανοιχτά βαρέλια και ωριμάζει σε …κλειστά, το Achilleas νοιώθει μόνο το “παγερό” άγγιγμα της ανοξείδωτης δεξαμενής, οινοποιητική επιλογή που ευθύνεται για το ολοζώντανο πορφυρό χρώμα το οποίο ακόμα είναι γεμάτο μπλε ανταύγειες.
Ανάλογη είναι και η επίδραση στη μύτη, αφού το inox αιχμαλωτίζει όλο το φρούτο –το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ιδιαίτερα πυκνό- και το απελευθερώνει με την μορφή μιας βόμβας μαύρου μούρου, άγριου βύσσινου και ολόφρεσκου βασιλικού.
Προφανώς τα παραπάνω προετοιμάζουν για ένα μαλακό, γλυκόπιοτο αποτέλεσμα, όμως η κάθε γουλιά γεμίζει το στόμα με έντονη οξύτητα και αρκετά πικρό τελείωμα. Και αν η πρώτη απλώς το καθιστά αυστηρό, η αλληλεπίδραση του δεύτερου με τις τανίνες τού προσδίδει μια επιθετικότητα που αυξάνεται σταδιακά με κάθε γουλιά.
Συνεπώς μόνο ένα απλό, ευκολόπιοτο κρασάκι δεξαμενής δεν είναι το Achilleas, γεγονός που επιτάσσει σερβίρισμα ικανό και αναδείξει το εκπληκτικό του φρούτο και να το μαλακώσει. Το Riedel Vinum Syrah και οι 14-16οC κάνουν ότι μπορούν, όμως ένα σχεδόν rare ψημένο συκώτι, ένα στήθος πάπιας με κόκκινα φρούτα, ένα κοκορέτσι ή ακόμα και ένα πιάτο με φασολάκια και “ζωντανή” ντομάτα θα προσφέρουν επιπλέον χείρες βοηθείας.
Προσωπικά αγαπώ πολύ τα υπερσυμπυκνωμένα ερυθρά δεξαμενής, ωστόσο ο φρουτώδης χαρακτήρας που προσδίδει το inox όχι μόνο δεν ακυρώνει την ανάγκη για παλαίωση αλλά αντίθετα την καθιστά ακόμα πιο επιτακτική προκειμένου τα κρασιά να απαλλαγούν από το σύνηθες πικρό και άγουρο τελείωμά τους. Αυτό είναι και η αχίλλειος πτέρνα του κατά τα άλλα εντυπωσιακού Αχιλλέα, οπότε όσοι είστε διατεθειμένοι να απολαύσετε το πυκνότατο φρούτο του υπολογίστε ότι θα πρέπει να το παλαιώσετε και συνεπώς να προσθέσετε τα …διαφεύγοντα κέρδη 2-3 ετών στην τιμή των 15€!
Βαθμολογία: 7,5/10.