Συναντηθήκαμε με τον Μπάμπη στο Χαλάνδρι. Δεν σας κρύβω ότι σε διάρκεια ήταν μια από τις μεγαλύτερες συνεντεύξεις που έχω πάρει ποτέ. Πάντα συμβαίνει αυτό με τους παθιασμένους ανθρώπους, με αυτούς που αγαπούν και δεν κουράζονται ποτέ να μιλούν για την δουλειά τους. Ήξερα φτάνοντας εκεί, πως θα γνωρίσω τον άνθρωπο που δημιούργησε την Bar Academy, άρα έναν δάσκαλο. Πριν ακόμα φτάσουμε στα μισά της συνέντευξης, ήξερα ότι απέναντι μου είχαν έναν πολύ καλό δάσκαλο. Ποιος είναι ο καλός δάσκαλος; Αυτός που αγαπά πολύ την δουλειά του και τον πολύ καλό, από τον καλό τον ξεχωρίζεις πάντα από την γενναιοδωρία του στο να μοιραστεί την γνώση. Από το πάθος του, χωρίς εγωισμό και εγωπάθεια, να γίνουν όλοι καλοί επαγγελματίες. Έχει καταφέρει να επηρεάσει τη φιλοσοφία και την κουλτούρα του χώρου του και να δει πολλά από τα προσωπικά του όνειρα και στόχους να γίνονται πραγματικότητα, τόσο μέσα από την επιτυχία της Bar Academy, όσο και μέσα απ’ όλα όσα έχει προσφέρει στον κλάδο γενικότερα η διοργάνωση του Athens Bar Show, που πλέον αποτελεί για τον χώρο ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα.
Μιλήσαμε με τον Μπάμπη για μύθους και αλήθειες γύρω από την εργασία στον κλάδο της εστίασης και του τουρισμού, για τις παθογένειες του χώρου, για όλα όσα πρέπει να αλλάξουν και αποτελούν "βαρίδια" στην εξέλιξη της ελληνικής bar σκηνής, ενώ μάθαμε από αυτόν, ποια είναι η εικόνα που έχουν στο εξωτερικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες bartender. Κρατήσαμε ένα μόνο: "Να σταματήσουμε να μας υποτιμούμε" και είμαι βέβαιη πως διαβάζοντας την συνέντευξη, θα επαναλάβετε και εσείς αυτή την φράση.
Θα σε γυρίσω αρκετά πίσω. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την εστίαση;
Η πρώτη μου επαφή με την εστίαση ήταν στα 13 μου χρόνια. Βοηθούσα την μητέρα μου στην ταβέρνα που δούλευε. Πληρωνόμουν από τα tips που έβρισκα στα τραπέζια. Ξεκίνησα από την δεκαετία του 1990 να ψάχνομαι λόγω οικονομικών δυσκολιών. Παλιότερα έβρισκες παντού δουλειά στην εστίαση και έτσι από το Γυμνάσιο ακόμα ξεκίνησα ως βοηθός σερβιτόρου και λίγο μετά άρχισα να ψάχνομαι πιο πολύ ώστε να δουλεύω και χειμώνα.
Θα μπορούσες να είχες αλλάξει δρόμο στην πορεία. Τι σε έκανε να μείνεις στον χώρο αυτό;
Από ανάγκη ξεκάθαρα. Βέβαια μου άρεσε αυτός ο χώρος. Μου άρεσε να έρχομαι σε επικοινωνία με τον κόσμο.
Συνειδητά, πότε είδες την εστίαση ως καριέρα;
Δεν άργησα πολύ να το αποφασίσω συνειδητά. Ήταν στα 19 μου που ήδη φαντάσου είχα μια καλή εμπειρία από τους χώρους εστίασης. Ήθελα να γίνω προγραμματιστής αλλά ήταν και δύσκολο να σταματήσω να δουλεύω για να πάω να σπουδάσω. Ήδη μάλιστα έβγαζα περισσότερα χρήματα από την μητέρα μου. Όταν υπάρχει ανάγκη, κοιτάς τα χρήματα πάνω απ όλα.
Κυκλοφορεί εκεί έξω η άποψη πως η ενασχόληση με αυτά τα επαγγέλματα έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί υπάρχει αυτή η φήμη και κατά πόσο ισχύει;
Δεν το είδα ποτέ εγώ αυτό. Ούτε το πίστεψα και αυτό γιατί στα 20 μου, δούλευα σε ταβέρνα με συνάδελφο που ήταν ήδη 60 χρονών. Βρήκα στην πορεία μου πολλές τέτοιες περίεργες απόψεις. Για παράδειγμα όταν έλεγα ότι είμαι bartender με ρωτούσαν ποια είναι η κύρια δουλειά μου και εγώ τους έλεγα: Αυτή, από αυτό ζω! Ήταν απόλυτα συνειδητή επιλογή, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα πάντα πως κάποια στιγμή θα κάνω ένα δικό μου bar ή restaurant.
Υπάρχει όμως αυτή η άποψη. Δεν υπάρχει; Ίσως να έχει να κάνει με τις δυσκολίες της δουλειάς, όπως τα ξενύχτια.
Ναι, υπάρχει, αλλά είναι μύθος. Κοίταξε αυτό που συμβαίνει είναι πως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν τοξικοί συνεργάτες και εργοδότες. Είναι εύκολο ο κόσμος να ρίχνει τα πάντα σε επαγγέλματα που σχετίζονται με την νύχτα. Το θέμα είναι να κάνεις μια δουλειά που σε κάνει ευτυχισμένο και να ζεις την οικογένεια σου από αυτή. Το μόνο κακό είναι να κάνεις αυτή την δουλειά μόνο για τα χρήματα. Όσο γι’ αυτό που λες για το ξενύχτι και τις δυσκολίες, σε όλες τις δουλειές υπάρχουν δυσκολίες.
Στην δική σας δουλειά ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία;
Το να μην είσαι επικοινωνιακός. Να μην σου αρέσει η επαφή με τον κόσμο. Δεν κάνεις τότε γι’ αυτή την δουλειά.
Ένας ακόμα μύθος ή αν θες οξύμωρη άποψη είναι ότι η εργασία στην εστίαση δεν είναι σταθερή και από την άλλη αν θες να βρεις δουλειά, οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι σε αυτόν τον χώρο. Επίσης παρατηρείται υψηλή ανεργία, αλλά όλοι ψάχνουν προσωπικό. Πως το σχολιάζεις αυτό;
Ανοίγεις ένα μεγάλο θέμα. Ισχύει ότι η εστίαση διαχρονικά προσφέρει εργασία και υπάρχει πάντα η ανάγκη για προσωπικό εξαιτίας και αυτών των μύθων. Για να γίνω εντελώς ξεκάθαρος. Προσωπικά δεν έψαξα ποτέ δουλειά, δεν έμεινα ποτέ από εργασία. Αν σε αυτόν τον χώρο είσαι καλός, είσαι πάνω από τον μέσο όρο, είσαι ένας καλός υπάλληλος και σου αρέσει αυτό που κάνεις, θα είσαι για πάντα αποκατεστημένος.
Εντάξει με τον καλό υπάλληλο της εστίασης. Ο κακός ποιος είναι;
Αρχικά ο κακός υπάλληλος στην εστίαση, είναι παντού κακός. Είναι θέμα χαρακτήρα. Είναι κυρίως αυτός που δεν αγαπά αυτό που κάνει, που δεν το χαίρεται και θα πρέπει να τονίσουμε, ότι στην επόμενη 10ετια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικότερα το hospitality θα μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ. Ο κόσμος, οι πελάτες, οι φιλοξενούμενοι θα έχουν ακόμα περισσότερες απαιτήσεις. Πλέον προορισμοί και μαγαζιά γίνονται viral μέσα σε λίγες ώρες, δεν είναι όπως παλιά που έπρεπε να δώσεις χρόνο για να μεγαλώσουν οι επιχειρήσεις ή να δώσεις πολλά χρήματα στην διαφήμιση. Τώρα πολύ εύκολα μέσα από τα social γίνεται κάτι πολύ μεγάλο.
Έχω την αίσθηση ότι έχεις στο μυαλό σου κάτι συγκεκριμένο, θες να μας δώσεις ένα παράδειγμα;
Ήταν Ιούλιος μήνας, μόλις είχε ανοίξει το A For Athens. Ήμασταν εκεί με την γυναίκα μου το πρώτο Σάββατο, ήταν γύρω στις 11 το βράδυ και ήμασταν σχεδόν μόνοι μας. Μια εβδομάδα μετά και μόνο λόγω των social και της ταχύτητας που τρέχουν πια τα πράγματα, δεν μπορούσες να μπεις από τον κόσμο και υπήρχε μεγάλη αναμονή για ένα τραπέζι. Όλο αυτό, κάνει το επάγγελμα πιο "sexy" στα μάτια των νέων και θέλουν να δουλέψουν σε αυτό.
Για να δουλέψει κάποιος στον δικό σου χώρο, στον χώρο των μπαρ, φτάνει το τεχνικό κομμάτι ή χρειάζονται και άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά;
Το μόνο που χρειάζεται είναι να σου αρέσει ο κόσμος. Η συναναστροφή με τον κόσμο. Πρέπει να ξέρεις επίσης να συνεργάζεσαι. Είναι λίγο σαν να είσαι στο θέατρο το bar. Είναι θέση μεγάλης προβολής. Είναι ένας ρόλος το να φτιάχνεις ποτά. Πρέπει να ακούς, να μιλάς, να περνάς καλά ταυτόχρονα. Πρέπει επίσης να έχεις μέσα σου την φιλοξενία, να είσαι φιλόξενος. Το τεχνικό κομμάτι μαθαίνεται.
Στη Bar Academy.... (γέλια)
Και αυτό, ναι! (γέλια) Μαθαίνεται επίσης από το youtube. To βασικό όμως είναι ότι πλέον υπάρχει ο κόσμος που θέλει να εκπαιδεύσει και να μοιραστεί τις γνώσεις του. Παλιότερα δεν ήθελαν να σου μάθουν.
Αυτό νόμιζα πως γινόταν μόνο στην κουζίνα, όπου έχουμε άπειρες ιστορίες με μάγειρες να μην μοιράζονται συνταγές και να κρύβουν υλικά...
Κι όμως γινόταν και στον δικό μας χώρο. Δημιουργούσε μια ψεύτικη ασφάλεια το να μην μοιράζεσαι την γνώση. Να μην μοιραστείς την μοναδικότητα της συνταγής. Ουσιαστικά αυτό, ειδικά τώρα πια, δεν υπάρχει. Υπάρχουν παντού πια και για την μαγειρική και για τα κοκτέιλ, οι συνταγές. Ανοίγεις το ίντερνετ και βρίσκεις απεριόριστες πληροφορίες. Ευτυχώς αυτή η κουλτούρα της μυστικοπάθειας έχει πάψει να υπάρχει. Σε εμάς σίγουρα έπαιξε ρόλο σε αυτό η εποχή της ποτοαπαγόρευσης αλλά και μέχρι την δεκαετία του 1960, η tiki κουλτούρα, με βασικό χαρακτηριστικό της την μυστικοπάθεια. Αυτή η κυρίαρχη τάση κράτησε μέχρι και το 1980. Το να κρατούν κρυφά τα χαρτιά τους και τον τρόπο που δούλευαν ήταν γι αυτούς ένας τρόπος να προστατέψουν την δουλειά τους και να πάρουν τις συνταγές αύριο μεθαύριο και να πάνε σε ένα άλλο μπαρ για δουλειά. Την τελευταία 10ετία με τα social media, συνταγές και γεύσεις άρχισαν να μοιράζονται ελεύθερα.
Ας μιλήσουμε
λίγο για την Bar Αcademy. Μίλα μου λίγο για τις σκέψεις σου όταν
ξεκίνησε ως ιδέα. Ποιό ήταν το κίνητρο, ο στόχος;
Το αρχικό σχέδιο της εταιρείας ήταν να φτιάξουμε μια ομάδα που θα διοργάνωνε εταιρικά event και όχι μόνο. Δεν υπήρχε στο μυαλό μας αρχικά το κομμάτι της εκπαίδευσης. Μετά ήρθε αυτό, επειδή ξέραμε ότι είχαμε την γνώση και επίσης ξέραμε ότι δεν υπήρχε γνώση στην αγορά. Υπήρχαν λίγες σχολές τότε με κάποια προγράμματα για τον χώρο μας, αλλά γενικά δεν ήταν πολύ ανεπτυγμένη το 2006 με 2007 η κουλτούρα της εκπαίδευσης. Φαντάσου στην αρχή παίρναμε τηλέφωνο επιχειρήσεις για να τους μιλήσουμε για εκπαίδευση και μας έλεγαν: Ευχαριστούμε, δεν θέλουμε, ξέρουμε! Όταν ξεκινήσαμε πίστευα ότι θα εκπαιδεύαμε 10 με 20 άτομα και τώρα πια εκπαιδεύουμε 1500 άτομα περίπου τον χρόνο.
Πιστεύεις ότι έπαιξε ρόλο σε αυτό ότι με τα χρόνια έγινε ένα πιο δημοφιλές επάγγελμα ή ότι άρχισαν να γίνονται σοβαρές δουλειές, οπότε η αύξηση του ανταγωνισμού τους έκανε να το δουν πιο σοβαρά;
Και αυτά έπαιξαν τον ρόλο τους. Το σημαντικότερο όμως για εμένα είναι ότι η κρίση απομυθοποίησε την σιγουριά του δημοσίου και κλασικά καλά επαγγέλματα έπαψαν να είναι "sexy" και κυρίως κερδοφόρα. Η εστίαση, το ανέφερα και πριν, όπως και ο χώρος της φιλοξενίας, είναι κλάδοι που μπορούν να σου δώσουν εργασία και καλά χρήματα με το που βγεις από το σχολείο. Μπορείς στα 18 σου χρόνια να βγάζεις περισσότερα από κάποιον που είναι στα 40 του χρόνια στον χώρο του λιανικού εμπορίου. Ταυτόχρονα μέσα στα χρόνια, είχαμε ραγδαία εξέλιξη και στην γαστρονομία και στο ποτό στην Ελλάδα.
Μπάμπη, επειδή τυχαίνει και είμαστε στο Χαλάνδρι, τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια και σε αυτή την περιοχή που το παρατήρησα αλλά και σε άλλες και βλέπουμε να αυξάνεται τόσο πολύ η ανάγκη για καλά κοκτέιλ; Γιατί ο κόσμος τα θέλει πια τόσο πολύ;
Ισχύει αυτό. Εδώ στο Χαλάνδρι ένα μαγαζί ξεκίνησε και ανέβασε πολύ τον πήχη με πολύ καλά κοκτέιλ και σιγά σιγά άνοιξαν και άλλα μαγαζιά, που όμως ήθελαν και αυτά να κάνουν τόσο καλή δουλειά, αλλά ταυτόχρονα να κάνουν και κάτι διαφορετικό. Φτάσαμε σήμερα να ανοίγουν συνεχώς τέτοιου είδους μαγαζιά. Ξέρεις ο κόσμος δίνει πιο εύκολα 10 ευρώ για ένα κοκτέιλ, παρά για ένα ποτό και θέλει πια να ανακαλύπτει νέες γεύσεις, νέες εμπειρίες.
Ναι, αλλά το κέρδος για τον επιχειρηματία είναι το ίδιο; Δηλαδή το κοκτέιλ περιέχει πολλά υλικά, κερδίζει με 10 ευρώ, όσο θα κέρδιζε από ένα ποτό;
Με μαθηματική ακρίβεια, αυτό ακριβώς συμφέρει το μαγαζί. Συμφέρει την επιχείρηση και το αναλύω πάντα στους συνεργάτες μας με παραδείγματα, να πουλήσει κοκτέιλ και όχι ποτό. Το κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο. Σίγουρα υπάρχουν κοκτέιλ που πιθανόν να είναι πιο ακριβά σε αυτά που βάζεις μέσα, αλλά πίστεψε με ούτε οι μπύρες, ούτε τα απλά ποτά σε συμφέρουν. Επίσης το κοκτέιλ σου χαρίζει κάτι ιδιαίτερο. Σου χαρίζει μοναδικότητα.
Θα επιστρέψω στην Bar Αcademy. Πως λειτουργεί το εκπαιδευτικό κομμάτι; Μπορεί ο καθένας να ξεκινήσει όποτε θέλει ή υπάρχουν συγκεκριμένες εποχές και προγράμματα;
Εμείς ακολουθούμε ένα δικό μας σύστημα εκπαίδευσης. Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχουν σωστά οργανωμένα προγράμματα ούτε στην ελληνική, ούτε στην παγκόσμια αγορά, ίσως μόνο στην Αμερική. Γενικότερα όμως κυρίως κυκλοφορούν προγράμματα management. H δική μας εκπαίδευση γίνεται σε επίπεδα και τα σεμινάρια μας είναι διάρκειας μιας εβδομάδας και έχουν διάρκεια έως 20 ώρες, για καφέ, για bartending και management. To πρώτο επίπεδο είναι για όσους δεν έχουν γνώσεις και θέλουν να μάθουν τα βασικά για να μπουν στην δουλειά. Αργότερα βγαίνουν στην αγορά εργασίας, έχουν ήδη τις βασικές γνώσεις, παίρνουν και την εμπειρία και συνεχίζουν με το δεύτερο επίπεδο, όπου εξελίσσονται περισσότερο. Αν πάλι είσαι εργαζόμενος και έχεις εμπειρία, μια εβδομάδα σεμιναρίων φτάνει για να ανεβάσεις το επίπεδο σου.
Υπάρχουν σκέψεις για νέα σεμινάρια ή ειδικότητες;
Υπάρχουν γενικά πολλές σκέψεις. Το μόνο που μπορώ να ανακοινώσω και θα το ξεκινήσουμε από Σεπτέμβρη είναι να ξεκινήσουμε σεμινάρια απογευματινά στην Ακαδημία, που θα απευθύνονται σε καταναλωτές. Εκπαιδευτικά σεμινάρια που ουσιαστικά θα είναι εμπειρίες. Για παράδειγμα άνθρωποι που αγαπούν το ουίσκι, θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν πολλά πράγματα γύρω από αυτό, να δοκιμάσουν πολλά διαφορετικά ουίσκι ή να τα γευτούν σε μίξεις κλπ....
Είσαι ευχαριστημένος με το επίπεδο των μπαρ στην Ελλάδα; Σε επίπεδο γνώσεων θα μπορούσαμε να ήμασταν και σε καλύτερη θέση;
Το επίπεδο των ελληνικών μπαρ είναι πολύ καλό σε παγκόσμιο επίπεδο. Θεωρώ πως τα ελληνικά μπαρ, είναι μια από τις καλύτερες αγορές παγκοσμίως και θα ήμασταν ακόμα καλύτερα αν μας βοηθούσε και το κράτος, με την μείωση της φορολογίας, του ειδικού φόρου κατανάλωσης, των ασφαλιστικών εισφορών και όχι μόνο, ώστε και οι άνθρωποι του κλάδου να πληρώνονται πολύ καλύτερα. Το λέω αυτό, γιατί τα δικά μας καλά χέρια, στον δικό μας χώρο, στο εξωτερικό γίνονται ανάρπαστοι και πληρώνονται πολύ καλά. Γι’ αυτό φεύγουν για έξω ή για την Μύκονο, που επίσης παίζει με κανόνες εξωτερικού.
Για να πάμε στο Athens Bar Show, που ξεκίνησε δειλά, αλλά έφτασε σε σημείο να χτυπά αριθμούς ρεκόρ επισκεψιμότητας. Αλήθεια πόσο κόπο ήθελε να "χτιστεί" όλο αυτό μέσα στα χρόνια;
Εγώ για έναν διαγωνισμό ξεκίνησα. Αυτό σκεφτόμουν να κάνω στην αρχή. Μετά πήγα σε bar show στο Λονδίνο, που περισσότερο θύμιζε έκθεση με ποτά. Δεν μου άρεσε καθόλου. Το Athens Bar Show δεν είναι έκθεση, είναι μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Μπαίνεις, δοκιμάζεις, συνομιλείς, μαθαίνεις, βλέπεις τα σεμινάρια, συμμετέχεις σε όλο αυτό, υπάρχει διαδραστικότητα. Από το Λονδίνο κράτησα μόνο το εκπαιδευτικό κομμάτι και μάλιστα σταμάτησε αυτό το show όπως έμαθα 2 χρόνια μετά. Μετά από το Λονδίνο, πήγα στο Βερολίνο, σε ένα άλλο event. Εντυπωσιάστηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ. Με εξέλιξε ως επαγγελματία, είδα και έμαθα πάρα πολλά. Ομιλίες, σεμινάρια, επαφές με ανθρώπους του χώρου. Δοκίμασα σε 2 μέρες πάνω από 60 προϊόντα. Είδα εκπληκτικά πράγματα και παρακολούθησα τρομερές ομιλίες για μοριακή γαστρονομία και για τα ποτά. Οι άνθρωποι πίσω από τα μπαρ, ήθελαν να σου μιλήσουν, να σου εξηγήσουν. Όταν είδα αυτό, αποφάσισα ότι αυτή την εμπειρία θέλω να δημιουργήσω και εγώ στον κόσμο του χώρου μου, μέσα από την οργάνωση κάποιου event.Επίσης σε σχέση με το πόσο κόπο ήθελε, ναι ήθελε πολύ και ήθελε και γερό στομάχι, γιατί είχα να αντιμετωπίσω έναν μικρό πόλεμο από μικρή μερίδα ανθρώπων, που όμως με τα χρόνια εξαφανίστηκαν, βλέποντας την επιτυχία του Athens Bar Show, πόσο μεγάλωσε, πόσο αγκαλιάστηκε και πόσο τελικά πέτυχε τους στόχους του για εξέλιξη του χώρου μας και επικοινωνία των ανθρώπων του κλάδου μεταξύ τους. Βέβαια πάντα υπάρχουν περιθώρια και για βελτίωση και για εξέλιξη.
Εμένα τώρα γιατί κάτι μου λέει, πως δεν το είπες τυχαία αυτό το τελευταίο; Να περιμένουν κάτι διαφορετικό στο επόμενο Athens Bar Show;
Η αλήθεια είναι ότι ετοιμάζουμε κάποιες αλλαγές φέτος. Θα το εξελίξουμε. Φέτος θα "ονομάσουμε" τα παράλληλα events "Athens Bar Week". Θα ξεκινήσει την Κυριακή 6/11 με ένα μεγάλο opening party όπου θα καλέσουμε bar απ’ όλη την Ελλάδα σε κάποιο σποτ -μια πλατεία μάλλον- της Αθήνας. Από Δευτέρα έως και Τετάρτη θα γίνουν οι εκδηλώσεις και όλα τα υπόλοιπα όπως τα γνωρίζουμε από τα προηγούμενα χρόνια και την Πέμπτη 10/11 ένα μεγάλο closing party. Τα events στο πλαίσιο του "Athens Week" θα είναι ανοιχτά προς τον κόσμο. Θα υπάρχει στην ιστοσελίδα του Bar Show σημείο που θα μπαίνουν να ενημερώνονται για τις εκδηλώσεις και θα διαλέγουν σε ποιες θέλουν να συμμετάσχουν. Είναι μια μεγάλη αλλαγή αυτή.
Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Επειδή το αντιμετωπίζω και εγώ αυτό, εσύ πίνεις …διαστροφικά; Δηλαδή όταν πας σε ένα bar απολαμβάνεις την στιγμή ή βλέπεις τα πάντα ως επαγγελματίας και σημειώνεις λάθη και παραλείψεις;
Το έκανα για πολλά χρόνια αυτό και τελικά δεν απολάμβανα την στιγμή. Ευτυχώς σιγά σιγά το ξεπέρασα. Επίσης πλέον ξέρω που πηγαίνω και ζητάω ποτά και κοκτέιλ που ξέρω πως σίγουρα θα μου αρέσουν.
Μπάμπη, αν σε ρωτήσω ποια είναι η υπεραξία της δουλειάς σου και όλων όσων έχεις κάνει μέσα σε αυτή την πλούσια διαδρομή, τι θα μου πεις; Γιατί νιώθεις περήφανος;
Νιώθω καλά επειδή βοήθησα στην ανάπτυξη της κουλτούρας που υπάρχει αυτή την στιγμή στα bar και στην εστίαση. Έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου σε αυτό. Επίσης νιώθω περήφανος επειδή με την δουλειά μου βοήθησαν αρκετό κόσμο να βρει τον δρόμο του, να κάνει μια δουλειά που αγαπά, να ζουν καλά και όμορφα, να ταξιδεύουν και να είναι ευτυχισμένοι,.
Όλα όμορφα μας τα λες για τον κλάδο σας. Είναι όμως όλα έτσι; Το λέω γιατί σε όλους τους χώρους υπάρχουν παθογένειες, αντιζηλίες, ανταγωνισμοί και γενικά ο κάθε χώρος χαρακτηρίζεται κάπως, ο δικός σας;
Εμείς τρωγόμασταν από πολύ νωρίς και πλέον έχουμε ωριμάσει. Τις κακοδαιμονίες ως χώρος ευτυχώς τις έχουμε αφήσει πίσω μας. Υπάρχουν ακόμα προσωπικοί εγωισμοί, αλλά δεν αμαυρώνουν την γενικότερη εικόνα και τον χώρο στην πλειοψηφία του. Θα σου πω με σιγουριά ότι ο χώρος μας σήμερα είναι πιο υγιής από πριν 10 χρόνια. Πλέον και έχουμε και μεταφέρουμε και επικοινωνούμε, τον σεβασμό και τον θαυμασμό σας στους άλλους και είναι θεωρώ η καλύτερη περίοδος να μπει κάποιος στον χώρο μας.
Τις κακοδαιμονίες τις αφήσατε πίσω. Τι άλλο θα ήθελες ιδανικά στο μέλλον να αφήσει πίσω ο χώρος σας;
Θα ήθελα ιδανικά στο μέλλον να πάρουμε την θέση που μας αξίζει στην παγκόσμια αγορά ως επαγγελματίες. Με στεναχώρια παρατηρώ ότι εμείς μας υποτιμούμε,. Εμείς υποτιμούμε τον εαυτό μας, ενώ έξω μας έχουν πολύ ψηλά. Πηγαίνω στην Ρώμη και οι Ιταλοί, μιλούν συνεχώς για την Ελλάδα, για την αγορά μας, πόσο αναπτυγμένοι είμαστε και πως έρχονται στην χώρα μας για να πάρουν ιδέες. Την ίδια ώρα Έλληνες θεωρούν πως πρέπει να φέρουν κάτι απ’ έξω για να είναι άξιο. Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε την Ελλάδα και εμάς ως επαγγελματίες ως leaders και όχι ως ακόλουθους. Ένα μόνο θα σας πω για να καταλάβετε. Ένας Έλληνας bartender στον Λονδίνο, γίνεται ανάρπαστος, εξαιτίας του καλού ονόματος και της καλής φήμης που έχουμε.
Μπορούμε πραγματικά να μιλάμε ώρες μαζί σου, αλλά θα κλείσουμε με μια σημαντική πρωτοβουλία, που στοχεύει στην λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος σας. Αναφέρομαι στην πρωτοβουλία " Στηρίζω Horeca". Θες να μας πεις περισσότερα γι αυτό;
Δημιουργήσαμε ένα forum, εμείς ως Athens Bar Show και Bar Academy, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, η Bareca, η Ένωση Βartenders Ελλάδος, η Ένωση Επιχειρήσεων Αλκοολούχων Ποτών και η ΣΕΑΟΠ, ώστε συντονισμένα να θέσουμε τα αιτήματα μας προς το κράτος, για να καταφέρουμε να μειώσουμε το ΦΠΑ, να γίνουν αναγκαίες αλλαγές σε νομοθετικές ρυθμίσεις, να μειωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης και γενικότερα να προωθήσουμε αιτήματα και προτάσεις για να βελτιωθούν οι συνθήκες στην αγορά. Μακάρι να λειτουργήσει και να πετύχει, για να επιβιώσουν οι επιχειρηματίες που πραγματικά όσοι επιβιώνουν σήμερα είναι ήρωες και ταυτόχρονα να αυξηθούν οι μισθοί και αμέσως μετά να μπορέσει ο κλάδος να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο για το καλό όλων μας.