Καθώς το πλοίο της γραμμής πλησίαζε στο ξεχασμένο από τον χρόνο λιμανάκι της Σουβάλας, το δεύτερο του νησιού, καμιά δεκαριά χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη της Αίγινας, είδα το Aegina Vasilissa κάτω από τον αμείλικτο ήλιο του Σαρωνικού να δεσπόζει, γαντζωμένο στη χαμηλή πλαγιά, σαν μινωικό ανάκτορο∙ το ίδιο κραυγαλέα βαμμένο, στα επιβλητικά χρώματα των αγιογράφων: με μπλε- ουλτραμαρίν –ή αν προτιμάτε μπλε ΙΚΒ (International Klein Blue) – και με εκείνο το βαθύ πορτοκαλοκόκκινο των λουλουδιών της βασιλικής ποϊντσιάνας (royal poinciana). Έμεινα να το κοιτάω, με την αίσθηση πως ο τρόπος που ο Kirios Criton μετέτρεψε σε statement τη διακοσμητική αντίθεση του Aegina Vasilissa ως προς το περιβάλλοντα χώρο συμβάλει καθοριστικά και στη δημιουργία μιας αλλιώτικης εμπειρίας (και ως στιλ και ως προσφερόμενες υπηρεσίες) από όσα έχει μέχρι σήμερα βιώσει κανείς στην Αίγινα.
Για όσους γνωρίζετε τη χειμερινή εκδοχή της θα πω πως, αν και της ίδιας φιλοσοφίας και με την ίδια ομάδα, η θερινή Βασίλισσα είναι πολύ διαφορετική από το Θα σε κάνω Βασίλισσα του Βοτανικού. Είναι πιο αλέγρα, πιο εξωστρεφής – και για κάποιους, ίσως και πιο ρομαντική, έτσι που μοιάζει να αιωρείται πάνω από το γραφικό κι ήσυχο ψαροχώρι της Σουβάλας επιτρέποντας σ’ όποιον κάθεται στα τραπέζια της ν ’αγναντεύει πέρα, στη νότια ακτογραμμή της Αθήνας τα φώτα να τρεμοπαίζουν.
Για την κάβα του Δημήτρη Λίτινα και για την εκπληκτική του ικανότητά του να συνταιριάζει πολλές και διαφορετικές ετικέτες κρασιού με το φαγητό, στοχεύοντας κατά κύριο λόγο στην απόλαυση του κρασιού, έχω γράψει δεκάδες φορές. Το γεγονός, όμως, ότι στην Αίγινα περιόρισε τη λίστα των κρασιών του σε 60 περίπου ετικέτες, προσαρμοσμένες στην καλοκαιρινή μας διάθεση και έστησε κι ένα όμορφο χώρο μπαρ – στον οποίο μάλιστα σερβίρονται ακόμα και κοκτέιλ – που όποιος θέλει μπορεί να συνοδεύσει με τα νόστιμα bites, διαλέγοντας τα από ένα ειδικό bar menu (σε τιμές που κυμαίνονται μεταξύ 10 και 12 €), ίσως και να αποτελεί τον προσωπικό του «ιστορικό συμβιβασμό». Ίσως όμως και να τον έπεισαν τα κοκτέιλ που σχεδίασε ο Χάρης Πεγιούδης, από τα οποία ξεχώρισα το ελαφρώς καυτερό Ancho Spritz (με βάση το Ancho Reyes Verde, ένα λικέρ-κρέμα πιπεριάς poblano, αγγούρι, αφρώδες κρασί και σόδα) και το δροσιστικό Old Cuban (με Bacardi 8 ετών, λάιμ, δυόσμο και σαμπάνια).
Φθάνοντας, όμως, στο δια ταύτα της γεύσης θα πω πως η θερινή Βασίλισσα είναι και πολύ πιο ενδιαφέρουσα, γευστικά, καθώς φαίνεται πως αφενός η εξωστρέφεια του χώρου και αφετέρου η απλωσιά της κουζίνας του, επέτρεψαν στο σεφ Σπύρο Κοντό να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να βρει τα πατήματά του. Ως δεδηλωμένη σαλατοφάγος θα αναφέρω ακόμα και τη σαλάτα με baby ρόκα, ραπανάκι, πράσινο μήλο, κινόα, φιστίκι Αιγίνης και βινεγκρέτ εσπεριδοειδών, που άνοιξε όμορφα της βραδιά μου. Όλα τα πιάτα που δοκίμασα ήταν «φρέσκα», με καλές ισορροπίες και μια αμεσότητα, που ταιριάζει γάντι με το καλοκαιρινό mood του νησιού. Μου άρεσε, για παράδειγμα, εκείνο το ευρηματικό touch του πελτέ ντομάτας στη βινεγκρέτ πάνω από το χταπόδι σχάρας, με ρόκα, ντοματίνια, ελιά, όπως μου άρεσε και το απρόσμενα ενδιαφέρον ριζότο - παντζάρι, αρωματισμένο με εκχύλισμα δυόσμου και σέλινου. Το παράξενο είναι πως μέχρι κι ένα φιλέτο κοτόπουλο σχάρας με πατατοσαλάτα, που από την εκφώνηση του και μόνο δεν μου κίνησε καν το ενδιαφέρον αποδείχτηκε ελκυστικό χάρη στη βινεγκρέτ του από ξινόγαλο, που ανέβασε ολόκληρη οκτάβα τους γευστικούς τόνους του πιάτου. Φίλοι μου που δοκίμασαν, μερικές μέρες αργότερα, ένα κριθαρότο με φινόκιο και carpaccio μπαρμπούνι, όχι μόνο ορκίζονται εφεξής σε αυτό, αλλά ισχυρίζονται πως έχασα το hit του Aegina Vasilissa. Κάτι τέτοια μου λένε και ήδη ψάχνω το χρόνο για να ξαναβρεθώ στη Σουβάλα. Δεν είναι δα και τόσο μακριά∙ μόνο μια ώρα με το πλοίο της γραμμής και πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο διανυκτέρευσης σε γειτονικό ξενοδοχείο – αν κάποιος προνοήσει να το ψάξει την ώρα που θα κάνει την κράτηση του. Α! Αυτή τη φορά δεν θα το ξεχάσω… αν είστε φίλοι των επιδορπίων, δοκιμάστε οπωσδήποτε την τάρτα με σοκολάτα γάλακτος και bitter σε μπισκότο feuilletine και καραμέλα ελληνικού καφέ, ο ευγενικός οινοχόος Κωνσταντίνος θα σας βρει σίγουρα έναν επιδόρπιο οίνο για να την παντρέψετε, αν κι αξίζει από μόνη της εκατό τοις εκατό τις θερμίδες της, όπως εξάλλου αξίζει κι όλο το γεύμα τα όσα θα πληρώσετε.
Υ. Γ. Οι εκπλήξεις στο Aegina Vasilissa συχνά σχετίζονται με μουσικά lives. Αν είστε τυχεροί…